تأثیر کاربرد برگی سلنیم بر رشد، فعالیت سیستم آنتی اکسیداتیو و غلظت سلنیم دانه در دو رقم از گندم

در این تحقیق، تأثیر کاربرد برگی غلظت های مختلف سلنات سدیم (5/1، 10 و 100 میلی گرم بر لیتر) بر روی برخی از ویژگیهای فیزیولوژیکی گندم (Triticum aestivum L.) بهاره مورد مطالعه قرار گرفت. کاربرد سلنیم باعث افزایش وزن خشک اندام هوایی رقم های زاگرس و چمران شد. بیشترین مقدار انباشت سلنیم در دانه های گندم (mg kg-1 DW 01/1 در زاگرس و 465/0 در چمران) مربوط به تیمار mg Se l-110 بود. بخاطر فعالیت مؤثر آنزیم های سوپر اکسید دیس موتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GSH-Px) در گیاهان تیمار شده با سلنیم، از انباشت مالون دی آلدئید (MDA) و پراکسید هیدروژن (H2O2) در بافتهای گندم ممانعت شد. نتایج فوق نشان دادند که اسپری برگی سلنیم در غلظت mg l-110 از یک طرف باعث تخفیف تنش اکسیداتیو و در نتیجه افزایش معنی دار رشد می شود و از طرف دیگر می تواند باعث بهبود غنی سازی گندم با سلنیم شده و گندم را به بسته غذایی سرشار از سلنیم تبدیل کند.